Yeni kitabım Utanç’ı okuyucunun beğenisine sunduk. Ancak toplumsal medyada bir vefat haberini duyuran paylaşımı beğenmek nasıl rahatsızlık veriyorsa bu kitapla ilgili olarak da biraz zorluyor insanı beğeni sözcüğü. Hoş kelamlar ve hislerle karşılanıp kısa müddette yankı buldu, minnettarım. Lakin bir yandan da bunların yaşanmadığı bir dünyanın düşünü kuruyorum. Bu kitap, o düşe hizmet etmek için yazıldı.
Bu ülkede herkes fakat kabul edersiniz ki bilhassa bayanlar, kendileri için biçilen hayatı bütün ayrıntılarıyla meşgul olarak yaşamak zorunda bırakılıyorlar. İstemedikleri evliliklerde, eşleri dışındaki herkesi tek tek şad etmeye çabalamaktan, soyunu türetmeye çok istekli bir güruhun fertlerini peş peşe doğurmaya zorlanmak bu ayrıntılardan mesela. Bu türlü ayrıntı mı olur dediğinizi duyar üzereyim.
Evet insan ömrünün bütününü değiştiren bu hareketler, bayanlar için mecburi ayrıntılar olarak görülüyor birçok vakit. Zorluğu asla kabul edilmeyen ve bayanın iradesini asla tanımayan ufak detaylar… Ben 8. çocuğunu da lohusalığı bitmeden doğurmaya mecbur bırakıldığı için kendini öldüren bayanlar bildim. Tanıdım onları. Bütün hamilelikleri boyunca geniş ailenin tüm işlerinin gördürüldüğü, soy isimle ödüllendirildiği düşünülen bayanlar… Bilmez mi olsaydım… Canım acıyor.
İstismar edilmiş ve istismarı mevtle sonuçlanmadıysa önemsemeyen o kadar çok bayan var ki… Lakin daha acısı istismarı vefatla sonuçlandığı halde önemsemeyen bayanlar da gördüm. Failler, bayanları hatalı bile çıkardılar birden fazla vakit; kuyruk salladı, tahrik etti, aranıyordu… Dediler. Birileri her vakit diyecek bir şey buldu ve kimse adam akıllı hesap sormaya yeltenmedi bile. Adam akıllı…Bu laf bir gücüme gidiyor düşününce.
Ben bütün bayanların yazgısını baştan yazamam. Olanı biteni bütünüyle değiştiremem. Bu ülkede bayanın vazifesi sayılan şeyleri topyekün yok edemem ya da eşit hisse edemem erkeklerle ortamızda. Ben bir bayanın orgazm olma hakkını savunurken parmakla gösterilmeye alıştığım için ömür hakkını savunurken masaya yumruğumu pek âlâ vurabilirim lakin. Az demeden çok demeden, değerli kıymetsiz demeden bayanların bütün his ve isteklerini dillendirebilirim.
Problem şu: Burada; bana eşlik edecek misiniz? Yoksa ben hepimiz için konuşurken bakacak mısınız sırf? Komşunuzun kızının eteğine, gezdiğine tozduğuna laf edilirken orada duracak, meraklı gözlerinizi devirecek misiniz yargılarken? Apartmanınıza taşınan ‘dul’ bayandan kaçırırken herkes kocasını, kahveye çağıracak, işten yorgun geldiğinde sıcak kek götürecek misiniz? Kim ve ne olacaksınız siz? Tecavüze uğrayan kuzeninizin düğününde mi yanında duracaksınız, elini sıkı sıkı tutarak mahkemesinde mi? Karar verin ve bu biraz acil!
